Εξωδικαστικός και άλλα παραμύθια…

Χειμώνιασε κι έφτασε η ώρα να μαζευτούμε γύρω απ’ τη φωτιά, να ψήσουμε κάστανα και να πούμε ιστορίες. Όχι ιστορίες. Παραμύθια…

Μια φορά κι έναν καιρό, λοιπόν, ήταν μια οικονομία διαλυμένη, σε μια χώρα εξουθενωμένη, με επιχειρηματίες απελπισμένους και καταχρεωμένους. Οι κυβερνώντες αυτής της χώρας, βλέποντας τη δυστυχία και τη μιζέρια, σπλαχνίστηκαν τους υπηκόους τους και αποφάσισαν να βρουν έναν τρόπο να τους βοηθήσουν να ρυθμίσουν τα χρέη τους, μπας και δουν οι οφειλέτες Θεού πρόσωπο και οι κυβερνώντες παραμείνουν στην κυβέρνηση…

Έστυψαν, λοιπόν, το μυαλουδάκι τους κι έφτιαξαν ένα σύστημα, που το ονόμασαν Εξωδικαστικό Συμβιβασμό και που υποτίθεται ότι μέσα από συγκεκριμένη διαδικασία και με συγκεκριμένα κριτήρια, θα ρύθμιζε τις οφειλές των δυστυχισμένων. Όλων των δυστυχισμένων; Όχι φυσικά! Μόνο αυτών που θα μπορούσαν να αποδείξουν ότι μετά από τη ρύθμιση αυτή, θα ήταν βιώσιμοι. Αυτών δηλαδή που με λίγα λόγια είχαν λόγο ύπαρξης στην αγορά. Σκληρό μεν, ρεαλιστικό δε…

Με αυτά τα δεδομένα, ξεκίνησαν οι απελπισμένοι, να μαζεύουν τα απαραίτητα δικαιολογητικά και να αναζητούν βοήθεια για να καταθέσουν τις πολυπόθητες αιτήσεις. Δρόμο πήραν, δρόμο άφησαν, έφτασαν και στην CompuTax, που είχε μελετήσει το Νόμο, που είχε φτιάξει ειδικά προγράμματα για την επεξεργασία των οικονομικών δεδομένων, που δοκίμασε, έφτιαξε, χάλασε, άλλαξε και ξανάλλαξε τα νούμερα για να βγάλει άκρη.

Το Γεφύρι της Άρτας το ξέρετε; Μάλλον ήταν ο Εξωδικαστικός της εποχής… Ολημερίς τον χτίζανε, το βράδυ γκρεμιζότανε! Πάνω που λέγανε Δόξα τω Θεώ, άντε πάλι Βόηθα Παναγία μου! Ό τι ίσχυε το βράδυ, έπαυε να ισχύει το άλλο πρωί. Ένας τύπος που κατέληγε σε ένα ποσό σήμερα, άλλαζε αύριο. Κι αυτό που άλλαζε αύριο, είχε αναδρομική ισχύ και για τις υποθέσεις που είχαν ήδη κατατεθεί. Γιατί; Γιατί έτσι! Τι να σου κάνουν και τα προγράμματα και η τεχνογνωσία και η προσπάθεια. Όταν κάποιος που έχει και το καρπούζι και το μαχαίρι, έχει αποφασίσει να σε οδηγήσει στην παράνοια, τι μπορείς να κάνεις;

Με τούτα και μ’ εκείνα, ο έρμος ο Εξωδικαστικός, που ξεκίνησε σαν σανίδα σωτηρίας για τις υπερχρεωμένες επιχειρήσεις και σαν άσσος στο μανίκι μιας κυβέρνησης που προσπαθεί να δώσει διεξόδους, κοντεύει να γίνει θηλιά στο λαιμό μας και να μας πνίξει…

Τώρα για να τελειώσουμε το παραμύθι, πρέπει να βρούμε ποιος είναι ο Δράκος… Ποιος δηλαδή, είναι αυτός που ΔΕΝ θέλει να προχωρήσει η διαδικασία του Εξωδικαστικού, ή που ΔΕΝ καταλαβαίνει ότι με την πρακτική αυτή των συνεχών αλλαγών μόνο λύσεις δεν προσφέρει, ή που ΔΕΝ παίρνει την ευθύνη να ξεπεραστούν τα εμπόδια για να ανασάνει και η αγορά και εμείς που αγωνιζόμαστε να βγάλουμε άκρη, αλλά και η κυβέρνηση που πρέπει να επιδείξει ενσυναίσθηση στα πραγματικά προβλήματα κι όχι άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε…

Κι επειδή, φίλοι μου, η ουσία είναι Να ζήσουν αυτοί καλά, αλλά  να ζήσουμε κι εμείς Καλύτερα, μην απελπίζεστε! Δε μπορεί, κάποια στιγμή θα καταλάβουν…

Ως τότε, ξέρετε εσείς: Να ρωτάτε, να μαθαίνετε και να αμφισβητείτε!