- 8 Αυγούστου, 2019
- Posted by: Ιάκωβος Γκούμας
- Categories: Μη κατηγοριοποιημένο, Νέα
Δεν υπάρχουν Σχόλια
Λίγο θρασύς, λίγο αψύς, λίγο νέος, πολύ νησιώτης, εξαιρετικός χορευτής στον Κυθνέικο Ρυθμό με τις πολλές τις Φούρλες, χωρίς εμπειρίες και χωρίς «μεγάλες» εικόνες, εκτός από την μεγαλύτερη από όλες, αυτή της Θάλασσας και του Αέρα που «χαϊδεύειν» μάτια και αυτιά, ο Γιούργος της Δρυοπίδας, ο Γιωργάκης, ο Φιλιππαίος, ο Έλα ρε Γιώργο περιμένω, ο μικρός που ήθελε ντε και καλά να τον πάρω στη δουλειά…
Πονάω φίλε μου καλέ, συνάδελφε και συμπορευτή και λένε ότι ο πόνος αυτός ανοίγει και μεγαλώνει την ψυχή.
Φαίνεται μεγάλωσε πολύ και η δικιά μου και δεν βαστώ… Γράφω και μιλώ, κλαίω και θυμάμαι για να ξελαφρώσω…
Σε θυμάμαι 22 χρόνων άβγαλτο Παλληκάρι, όμορφος και καμαρωτός, άμαθος και ταπεινός, με όνειρα και πάθος, πρώτος γαμπρός… κοκκίνιζες από ντροπή όταν σε παίνευα ή και σε μάλωνα, γεγονός που μαρτυρούσε τον εξαιρετικό σου χαρακτήρα…
Κατάπληκτος με ακολούθησες στο πρώτο σου ταξίδι, πέρα από το νησί σου, για Σεμινάριο στην Πάτρα… Ταξίδι με Μηχανή, Ταξίδι – Μάθημα, γιατί ο Λογιστής είναι Σύμβουλος και όχι Γραφιάς… Εκεί βαπτίστηκες και δεν «αλλαξοπίστησες» ποτέ…
Με βιώματα πολλά, τα καλά από την τρίτη γενιά και τα κακά από την δεύτερη…
Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα…
Τα πάλεψες όλα… Τα καλά να τα κάνεις καλύτερα και τα κακά να τα απομονώσεις, με όποιον τρόπο μπορούσες… Πάλευες και σε «ζήλευα»… Ποτέ εσύ μπροστά, πρώτα οι άλλοι…
Ό,τι έμαθες το έμαθες καλά, πολύ καλά… Ναι, το λέω εγώ που σε έχω κάνει να «κλάψεις», εγώ ο δύσκολος και περίεργος… και έμαθες πολλά σε αυτά τα 25 χρόνια «επεισοδιακής» συνύπαρξης, γιατί ήσουν Ικανός και Νοήμων…
Φορώντας για πρώτη φορά κοστούμι, έμαθες τις καταχωρήσεις, ενώ οι συνάδελφοι θεωρούσαν ότι είσαι το «καρφί του Γκούμα», έμαθες Μισθοδοσία σε συνθήκες εμπόλεμης κατάστασης, γιατί ήσουν ο μόνος που εμπιστευόμουνα ότι θα τα καταφέρεις και τα κατάφερες…
Έμαθες να πουλάς Λογιστικές Υπηρεσίες, σε βαθμό που τα τελευταία δύο χρόνια όχι μόνο έκανα πίσω, αλλά σου έδωσα τον γιο μου τον Αλέξανδρο, με την βεβαιότητα ότι θα του σταθείς ανάλογα και θα τον εκπαιδεύσεις εξαιρετικά…
Όχι μόνο έγινες άξιος Λογιστικός Σύμβουλος, αλλά έπαιξες και τον ρόλο του «εκπαιδευτή» και «αρχηγού» των άλλων Λογιστικών Συμβούλων…
Τα ανέβηκες τα σκαλοπάτια Γιωργάκη μου όλα, με τον Αγώνα και την Αξία σου. Έφτασες ψηλά… Κανένας όμως δεν πίστευε ότι θα φτάσεις στον «ουρανό», τόσο σύντομα…
Γίναμε Οικογένεια λοιπόν «αδελφέ»,
γιατί πίναμε τον πρωινό καφέ μαζί,
γιατί συζητούσαμε όλα τα θέματα που είχες με τους πελάτες, γιατί ζητούσα τη γνώμη σου για θέματα οργάνωσης της καθημερινότητας, γιατί σου έλεγα τις Αγωνίες μου, γιατί μου έλεγες τις προσωπικές σου αγωνίες και ανάγκες,
γιατί ζούσαμε μαζί 8 ώρες τουλάχιστον κάθε μέρα, γιατί μιλούσαμε τα περισσότερα βράδια κάνοντας ανασκόπηση, γιατί κάναμε μαζί τα «πανηγύρια» μας και γιατί
τελικά, γουστάραμε και οι δύο αυτό που κάναμε παρέα…
Τώρα λοιπόν που «έστριψες» για τον παράδεισο ξέρεις ότι αυτό που ζήσαμε σαν φίλοι και συνεργάτες ήταν πραγματικό και άξιζε κόπους και θυσίες…
Δεν ξέρω αν τώρα θα ξεκουραστεί η ψυχούλα σου που βασανίστηκε όσο καμία άλλη, αλλά η δική μου θα είναι βαριά και πονεμένη, από το κομμάτι που πήρες μαζί σου…
Δεν τα είχαμε πει έτσι… Η σειρά ήταν αλλιώς… Τώρα όμως μου την κοπάνησες και με άφησες «μπουκάλα»…
Θα είσαι πάντα μαζί μας, παράδειγμα σε όσους συνεργάτες και όχι μόνο, θέλουν να Αγωνιστούν πραγματικά…
Καλό Ταξίδι, με βουβό κλάμα και γλυκιά θύμηση…
Ο Φίλος και «Αδελφός» σου
Ιάκωβος και όλη η Οικογένεια της CompuTax.
